Rastaman Vibration! (Nederlands)

the vibe I'm on... Bob Marley and the Wailers - Rastaman Vibration

Opstaan!
Snel douchen, aankleden en wat eten..
Sleutels van de auto pakken en naar buiten, de trein moet gehaald worden.
Ik stap in de auto, sleutel erin en draaien maar.. Oh! Wat is dit? De auto start niet.. Shiiiiit.. En nu dan? Nog een keer proberen, en nog een keer en nog een keer.. NIKS! Shit, ik moet met de fiets en snel ook, anders haal ik de trein niet en kom ik te laat op die afspraak met de docent!

Fiets halen.. Damn!! Het zadel zit te hoog!! Shit, de trein heb ik al gemist... De volgende moet ik sowieso halen...

Een kwartier later en het is me nog steeds niet gelukt om dat lelijke zadel omlaag te krijgen, dan maar met die oma-fiets (ja, die met die vervelende remmen) naar het station...

Hard fietsen.. heel hard.. En op dit soort momenten vraag ik me af waarom ik geen horloge draag..

Oh! Gelukkig, ik ben op tijd op het station. De trein rijdt ook op tijd, ik kom in Maastricht aan en moet rennen om de bus te nemen... Ik zit in de bus, de tijd dringt... Ik stap uit en begin te rennen...

Ik kom bij het kantoor van de docent 5 minuten te laat. Ineens loopt ie de gang op en vraagt mij of ik zijn e-mail van gisteren niet heb gelezen.. Niet dus, en daar stond dat hij onze afspraak moest verzetten naar 2,5 uur later... Shiiiiiiitttt!

Pff.. Wat een dag! Eerst de auto, dan de fiets en nu dit... En het is pas het begin van de dag...
Dan maar naar de bibliotheek lopen, boos, heel boos en ik weet gewoon zeker dat het een rotdag is en blijft.. Alles gaat gewoon fout!!!

En toen gebeurde er iets! Onderweg naar het station kwam ik een Rastaman tegen en die begroette me heel ontspannen en vriendelijk.. Hij knikte met zijn hoofd alsof hij wilde zeggen 'Don't worry, man! It's gonna be alright!'

En hij had gelijk.. gewoon positief blijven.. ik heb een mooie dag gehad...

RASTAMAN VIBRATION!! YEEEAAHH!! POSITIVE!!!

Groetjes,
Hélder

Verlegen (Nederlands)

the vibe I'm on... Diana King - Shy Guy

Ik wou dat ik terug kon naar de tijd dat ik heel verlegen was. Dat ik 4 dagen bezig was om moed te verzamelen om iets tegen iemand te zeggen, om iets te vertellen.. En dat het me aan het einde van die 4 dagen niet eens lukte... In die tijd moest ik altijd alles zelf oplossen.. Ik vertelde niets aan niemand en goed of slecht, hield ik het voor me.. Ik moet zeggen dat het me wel goed af ging...

Maar de laatste jaren heb ik geleerd om te praten.. Praten over mijn gevoelens, praten over alles.. maar praten doet pijn! En nu gebeuren er allemaal leuke en minder leuke dingen en vind ik het bijzonder moeilijk om er niet over te praten.. Tsja.. Ik kan er niet over praten, ik moet het dit keer zelf oplossen, zoals vroeger.. Maar lukt het me ook? Ik moet er zelf uit komen...

Groetjes,
Hélder