Maandagochtend (Nederlands)

the vibe I'm on... Common - Real People

Het is weer maandag. Ik stond vanmorgen op, klaar voor weer een dag op mijn stage.. Nouja, klaar? Maar goed, onderweg had ik zoals normaal veel om over na te denken... Dan loop ik door het metrostation, zie ik al die mensen.. Waar gaan ze heen, met zoveel haast? Duwen, rennen, boos kijken... En ik? Tsja, ik laat me niet gek maken.. Ik zet mijn muziek aan, sluit me af van de rest van de wereld... Vanaf dat moment verdwaal ik weer in mijn gedachten, in mijn dromen... De weg naar mijn stage is al bekend, ik zet mijn innerlijke GPS aan en kan weer verder denken.. Aan mij, aan jou, aan de mensen, aan de wereld...

Maar het gaat vooral om mij.. Waar ik allemaal mee bezig ben, weet ik wel wat ik aan het doen ben? Is het wel eerlijk om de hele tijd te zitten nadenken over alles en iedereen, is het wel eerlijk om hoge verwachtingen over anderen te scheppen? Heb ik niet genoeg aan de verwachtingen die ik van mezelf heb? Moet ik dan zonodig gaan eisen dat anderen net zo denken als ik denk.. de wereld net zo zien als ik zie? Is het niet juist die verscheidenheid die de wereld zo mooi maakt? Zou het niet saai zijn als iedereen hetzelfde dacht en hetzelfde deed? Wat is er gebeurd met mijn principe 'accepteer iedereen zoals die is'?

Ik heb er eigenlijk alleen maar mezelf mee, als ik die hoge verwachtingen blijf scheppen.. Want als mensen er niet aan voldoen, dan valt het zwaar tegen.. Maar het is gewoon mijn eigen schuld... Hoe dan ook, ik blijf het doen.. en het is niet leuk... dan wil ik er niet meer aan denken en doe het toch.. pff... en dan vraag ik me af waarom ik het allemaal doe? Waarom begin ik er ook aan, als ik weet dat ik zo ingewikkeld in elkaar zit.. Het is niet eerlijk om anderen erbij te betrekken.. Ik kan ze niet geven wat ze van me willen, en ik kan ook niet krijgen wat ik zou willen.. want dat is onmogelijk...

I guess knowin' I'm weak is when I'm really bein' strong