everybody loves Hélder...
Celebrity..
28.5.06
PT: Aqui o artigo do jornal 'Dagblad de Limburger' do dia 26 de Maio de 2006.
NL: Hier de krantartikel van 'Dagblad de Limburger' van 26 mei 2006.
Let me tell you about a friend of mine... (Português)
26.5.06
Agora vou-vos falar de um amigo meu muito especial...
Todos dizemos que eu tenho de lhe ensinar muitas coisas, como jogar à bola ou falar Português, mas a verdade é que até agora quem me tem ensinado mais é ele... Ele ensinou-me que não há nada mais bonito que a vida.. Que temos de gozá-la ao máximo... Que somos todos pessoas, raça, cor ou religião não interessam, desde que nos amemos uns aos outros... Que não temos todos de ser bonitos ou espertos, desde que nos respeitemos... Ele também me ensinou que rir é muito bonito, mesmo quando não temos razão para isso.. Que cada dia, cada minuto valem mesmo a pena e que temos de ver a vida como uma prenda, um milagre...
Ele pode agora estar a chorar mas daqui a 30 segundos ri-se, porque estamos juntos novamente e curtimos muito a companhia um do outro.
O nome dele é Twan, meu sobrinho holandês, e apesar de ainda ser muito pequeno o seu significado para mim é muito grande... Andam para aí a dizer coisas otárias, do estilo 'Ele ainda não sabe que tem pés e não-sei-quê'.. Poxa, que parvoíce! Ele sabe muito bem que tem pés e até já joga bué bem futebol... Tem um pé esquerdo potentíssimo, isso vejo eu quando jogamos com a bola que lhe comprei. Vai-se tornar um grande jogador de futebol.. Pensem só nos génios que andam e andaram por aí com o pé esquerdo.. Maradona, Messi, Rivaldo, Djalminha, Davids ;)
Abraços e beijinhos,
Heldinho
Aqui está ele.. É bonito, né? Sai ao tio :-P
PS: Brevemente aqui no site a futura arrasa-corações e miss Stein, Jade ;-)
Colombiaantjes (Nederland)
Ik ben al een paar dagen terug uit Toulon.. En ja, het was weer geweldig om mijn Colombiaantjes weer te zien...
Ik kwam daar maandag (15de) 's avonds aan en heb alleen tijd gehad om het appartement dat ik gehuurd had, onder te verhuren aan een Nederlandse kerel, de vader van Ryan Donk, een van de spelers van het Nederlands elftal daar op het toernooi van Toulon. De dag daarna ben ik dus op zoek gegaan naar mijn vrienden en heb ze gevonden toen ze in het hotel waren aan het lunchen. De reactie van hen toen ze me zagen was echt niet normaal... Ze begonnen te schreeuwen en te klappen en een paar van hen stond toen op en begon me op de kop te slaan.. Eentje (Mauricio Casierra - Once Caldas) pakte me op zijn schouder en zwaaide met me zo half in de lucht.. Ik zal dat moment nooit vergeten.. Ik merkte hoe geliefd ik ben onder hen... De trainers zeiden meteen dat ik bij hen in het hotel moest verblijven en dat heb ik gedaan.. Mijn spullen gepakt en 'verhuisd' naar hun hotel. Daar heb ik weer een beetje voor ze gewerkt.. Veel geprobeerd te vertalen.. hehe, mijn Frans is nu stukken beter. Naar de wedstrijden ben ik gewoon met hen gegaan, in de spelersbus en ging zelfs naar de kleedkamers.. Dat gevoel van het WK van vorig jaar kreeg ik dus weer. Het leek alsof die 11 maanden tussen Nederland 2005 en Toulon 2006 alleen maar 11 dagen waren geweest.
Het was weer gezellig om met hen (zowel trainers als spelers) de stad in te gaan en met hen op te trekken.. We waren echt succesvol in het gezellige Toulon.. Echt leuke mensen daar.. We werden overal aangesproken en moesten vaak op de foto.. JA!!! ik ook, in een winkel moest ik zelfs alleen met een meisje dat daar werken op de foto ;-) op haar verzoek natuurlijk.. Dat was echt egostrelend :-P. Tsja.. Dit wat ik allemaal heb verteld is eigenlijk niets nieuws voor jullie, aangezien ik in de krant (Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad - 26/5/2006, sportkatern) sta, met mijn lelijke kop hehe... Ik ga dat artikel inscannen en hier op de blog zetten.
In het weekend zijn Stephanie en Jeroen naar me toe gekomen in Toulon, we hebben een auto gehuurd, een mooie nieuwe Renault Clio en hebben ons echt vermaakt. Lekker uitgegeten, wijn gedronken en een paar avonden op stap. We zijn zelfs naar Saint-Tropez gegaan en de VIP's uitgehangen. We zijn ook naar het strand gegaan, waar ik de enige echte Superman (alweer) was, omdat zij het water niet in durfden en ik wel hehe...
Het voetballen zelf was niet zo goed gegaan, ze hebben 2 keer gelijk gespeeld en 1 keer verloren waardoor ze zondag al naar huis moesten, maar om het samen te vatten, het was weer leuk om mijn Colombiaanse vrienden te zien, en ik maak serieuze plannen om in December naar Colombia te gaan.
Hier nog een paar fotos..
De wedstrijd tegen Nederland (0-0)
Links Sebastian Hernandez (Millionarios) en rechts Harrison Otalvaro (América Cali). In het midden natuurlijk ik ;).. Pfff, wat een techniek allemaal bij elkaar.. Ik zit hier tussen twee echte Zuid-Amerikaanse nummer 10's
van l. naar r.: Eduardo Lara (de bondscoach), Hélder, Rodrigo Larrahondo (conditietrainer) en José Maria Pazo (keeperstrainer)
Groetjes,
Hélder
Claaaaaro!!! (Português)
CLAAAAAROOOO!!!
Bonjour!!
Segunda-feira voltei de Toulon.. Poxa.. Foi tão lindo...
Cheguei lá numa segunda-feira à noite (dia 15/5) só tive tempo de ganhar dinheiro hehe.. Encontrei um cota holandês que não tinha hotel e 'aluguei-lhe' uma cama no apartamento que já tinha alugado.. O cota ainda me pagou 100 euros hehe...
Na terça-feira de manhã parti em descoberta, à procura dos meus colombianos. Encontrei-os à hora do almoço, quando eles estavam sentados a comer, no hotel. Mal me viram, começaram a gritar e a bater palmas.. Alguns levantaram-se e deram-me sapas na cabeça.. Um outro pegou em mim e pendurou-me no seu ombro.. Foram uns momentos que nunca me vou esquecer... Notei mesmo o carinho que têm por mim. Os treinadores disseram-me logo para ficar com eles no hotel, e foi o que fiz. No dia seguinte fui buscar as minhas coisas lá ao tal apartamento (ficava a 20 minutos de carro do hotel deles, eu até já tinha alugado uma bike para ir à estação) e fiquei com eles em Toulon. Voltei a sentir aquele sentimento que já tinha sentido no Mundial do ano passado.. um sentimento que pertencia àquele grupo tão unido.
Falei com todos eles, conheci uns quantos jogadores novos, que não tinham vindo ao mundial, mas acima de tudo diverti-me muito. Foi como se aqueles 11 meses que se passaram entre o Mundial e Toulon tivessem sido só 11 dias. Eu estava mesmo 'dentro dos acontecimentos', ajudei-os com traduções e problemazitos no hotel.. Sim, vocês estão a ler bem.. e o meu francês :-s... Mas pronto.. e nos dias dos jogos, ia com eles no autocarro e entrava com eles nos balneários.
Andei com treinadores e jogadores pela cidade, nas lojas e isso.. Fizemos sucesso, já havia damas nas lojas a pedir-nos para tirarmos fotos com ela.. e até houve uma que pediu uma foto só comigo e ela hehehe.. (acho que o sucesso tem a ver com o meu penteado, vocês vão ver nas fotos de Toulon ;-)).. Esta experiência foi tão fixe, que hoje até apareci no jornal aqui de Limburgo hehe.. Amanhã ou depois scano o artigo e ponho aqui... com foto e tudo.
No fim-de-semana foram dois amigos meus holandeses lá ter comigo, o Jeroen e a Stephanie. Com eles andei a curtir, jantar fora, beber uns puros vinhos franceses e curtir umas nightezitas. No Domingo, fomos a Saint-Tropez, dar uma de ricaços a ver barcos de pessoas que gostam de esbanjar dinheiro... Nas nights vimos umas quantas pessoas esquisitas lá em França. O mais importante é que curtimos bué.
Ah!! Ia-me esquecendo de dizer, o torneio em si correu mesmo mal... A Colômbia perdeu um jogo e empatou dois... Todos concordámos que não jogaram bem... A despedida desta vez foi mais fácil que no ano passado e estou com planos sérios de ir lá visitá-los em Dezembro.
Aqui umas fotozitas...
Esta tirei quando o jogo contra a Holanda (0-0) ia começar.
Da esquerda para a direita: Cristian Zapata (Udinese), Heldinho (CLAAAARO), Rodrigo Larrahondo (Preparador Físico) e Libis Arenas (vai agora para a Lázio Roma, mas deve ser emprestado ao Atalanta)
Aqui com um dos meus melhores amigos colombianos, Fredy Guarin do Boca Juniors
Se quiserem ver mais fotos, digam :-P
Abraços e beijinhos,
Heldinho
Let me tell you about a friend of mine... (Nederlands)
3.5.06
Hey yo...
Vandaag ga ik jullie iets vertellen over een goede vriend van me... We lachen veel samen, vertellen veel aan elkaar.. Het is echt altijd leuk als we samen zijn...
Het is de bedoeling dat ik dingen ga leren zoals voetballen, dansen of Portugees, maar ik moet zeggen dat tot nu toe hij mij veel meer heeft geleerd... Hij heeft me geleerd dat er niets mooiers is dan het leven.. Dat we daar echt van moeten genieten.. En dat we allemaal mensen zijn, dat kleur, ras of geloof echt niet belangrijk zijn als we elkaar lief hebben... Dat we niet allemaal even mooi of slim hoeven te zijn, als we elkaar maar respecteren.. Hij heeft me ook geleerd hoe mooi lachen is, ook al hebben we daar geen reden toe.. Dat elke dag, elk minuut de moeite waard is en dat we het leven als een geschenk, een wonder moeten beschouwen...
Hij kan nu huilen en achter 30 seconden lacht ie weer, omdat we weer bij elkaar zijn en van elkaar genieten...
Zijn naam is Twan, en ook al is die nog heel klein is zijn betekenis voor mij heel groot... Ze zeggen altijd domme dingen als 'hij weet nog niet dat ie voeten heeft'.. ONZIN!! Natuurlijk weet ie dat, je moet hem eens zien met die voetbal die ik voor hem gekocht heb, wat een geweldige linkervoet heeft ie, hij wordt echt een goede!!! Vergeet niet, grote voetbalgeniën zijn links, Maradona, Messi, Rivaldo, Djalminha of Davids... Maar behalve dat voetballen, zijn gevoel voor humor is geweldig.. Dat lachje van hem.. Geweldig...
Groetjes,
Hélder
PS: binnenkort een stukje over toekomstige 'beauty queen'/hartenbreker/mooiste meid uit Stein en omgeving, Jade...