<$BlogRSDUrl$>
Heldinho
everybody loves Hélder...

Philosophy (Foto)

30.8.04

A filosofar sobre a vida, em Paris Posted by Hello
Aan het filosoferen over het leven, in Parijs
Monday, August 30, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Waar zijn mijn vleugels? (Nederlands)

Hoi people!

Hier ben ik weer, na een zware nacht. Altijd als ik gewerkt heb, moet ik over de Valk dromen. Vannacht was geen uitzondering. Ik vind mijn werk heel leuk, maar 's nachts wil gewoon slapen en niet om de zoveel tijd wakker worden omdat ik aan het dromen ben. Die dromen zijn bijna nachtmerries..

Ik droom dus veel, slapend en wakker. Ik weet niet of jullie het ook hebben, maar ik heb bepaalde soorten dromen die steeds terugkomen. Het komt vaak voor dat ik droom dat ik kan vliegen. Die vind ik altijd heel mooi, ik spring en opeens vlieg ik, steeds hoger en dan zie onze wereld ver onder me. Ik voel me de eigenaar van mijn eigen wereld. Ik kom tijdens zo'n droom echt tot rust, het is alsof ik een time-out neem en dan voel ik me echt gelukkig. Alles op een afstand (een hogere afstand) bekijken doet me goed en ik wil ook niet wakker worden. Dromen zijn vaak alles wat ik heb en ik ben zo blij dat ik zo vaak droom. Maar nu heb ik een probleem: waar zijn mijn vleugels? Ik heb al een hele tijd niet meer gedroomd dat ik kan vliegen. Ik mis die mooie dromen, ik mis die rust, ik mis dat gevoel van macht...

Maar nou terug naar de realiteit (al heb ik eens gehoord dat realiteit een illusie is, die ontstaat uit een gebrek aan vodka). Gisteren ben ik dus gaan werken, omdat ze me belden, het zou de drukste dag van de zomer worden. Het was inderdaad druk, maar ik heb het rustig gehad. Ik had in totaal 4 tafels, waarvan 2 grote groepen van 15 man. De andere 2 tafels waren 'gewone' tafels van maximaal 4 man. Een van die grote groepen heeft besloten om niet te komen (niet echt aardig als je niet komt zonder je af te melden). De andere grote groep kwam 'in termijnen'. Ze kwamen niet allemaal te gelijk en bestelden ook niet allemaal te gelijk, heel vervelend dus. Toen ze klaar waren, hebben ze om de rekening gevraagd, €249,10 en ze gaven één hele euro fooi (!!!). Ik mocht om 21.15 naar huis waar ik rustig heb zitten eten.

Dat was het voor vandaag, tot de volgende aflevering en vandaag denk ik dat ik een rustige dag zal hebben.

Groetjes,
Hélder

PS: Als iemand mijn vleugels vindt, heb ik graag dat hij of zij een e-mail stuurt naar waarzijnmijnvleugels@hotmail.com
Monday, August 30, 2004 :: 1 comments ::

Heldinho :: permalink


Onde estão as minhas asas? (Português)

Olá people!!

Aqui estou eu mais uma vez, depois de uma noite dura. Ontem fui trabalhar e como é normal depois de um dia de trabalho, sonho a noite toda com o restaurante. Eu gosto muito do meu trabalho, mas sonhar com ele é demais e ainda por cima são quase pesadelos, passo a noite toda a acordar.

Eu sonho muito (no sono e acordado)... Não sei se também acontece com vocês, mas há alguns tipos de sonhos que eu tenho regularmente. Eu gosto muito dos sonhos em que posso voar. Sonho muitas vezes que basta saltar e de repente estou a voar. "Lá de cima" vejo o nosso mundo de outra maneira, parece que saio dele, parece peço um time-out. Mesmo no sonho noto um descanso. Não sei por que tenho este tipo de sonhos, talvez porque sou baixinho e dessa forma me sinta "alto". Só sei que já há algum tempo não tenho tido esses sonhos. Onde será que estão as minhas asas? Não me consigo lembrar se tenho asas nesses sonhos, mas normalmente são precisas asas para voar. Eu quero voltar a sentir-me leve e "elevado". Nesses sonhos sinto-me o dono do meu mundo e não quero voltar a acordar, tudo é tão mais bonito visto lá de cima...

Regressando ao dia de ontem, levantei-me tarde e recebi logo o telefonema do restaurante para saber se eu queria/podia ir trabalhar das 16.00 às 22.00. Eu disse que sim e fui. Quando cheguei lá disseram que ia ser o dia do Verão em que o restaurante is encher mais. Estava bem cheio, mas eu não tive muito que fazer. Tinha ao todo 4 mesas, 2 grupos de 15 pessoas e duas mesas de, no máximo, 4 pessoas. Um dos grupos resolveu não aparecer e o outro grupo deu-me algum trabalho porque em vez de entrarem todos juntos, entraram às prestações e os pedidos também não vieram de uma só vez, foi aos poucos, para mim isso é um bocado "chato", porque tenho de ir sempre à mesa. No fim, fiz a conta, 249, 10 € e deram-me 1 € de gorjeta (!!!). De resto, foi tudo nas calmas e às 21.15 pude voltar para casa a tempo de ouvir o Glorioso. 3-2, se o Carlitos tivesse jogado tinham sido mais :p.

Por hoje é tudo, hoje vou ter um dia calmo (espero eu) e até ao próximo episódio.

Abraços e beijinhos,
Heldinho

PS: Se alguém encontrar as minhas asas, por favor mandem um mail para ondeestaoasminhasasas@hotmail.com
Monday, August 30, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Hey Howard!! (Nederlands)

29.8.04
Hoi allemaal!

Hier komt weer een blog, ik heb niet zo lang meer, moet (weer) gaan werken. Petra heeft me vanmorgen gebeld of ik kon gaan werken. Ik zei 'ja' omdat ze mij zo goed geholpen en gesteund heeft toen ik het nodig had..

Gisteren was weer een werkdag... 's Middags niet echt druk, maar 's avonds wel. Het ging allemaal goed, ik heb niet hoeven stressen. Ik moest met een jongen werken die meent dat ie alles weet.. Maar ja, het ging allemaal goed, de fooi was ook goed, ik vertel niet hoeveel anders worden jullie jaloers..

Het hoogtepunt van de avond was toen een paar klanten 'Hey Howard' riepen... Ik begin al automatisch te reageren, het komt nu zo vaak voor dat mensen Howard tegen me zeggen :s. Joep, lach niet zo dom....

Dat was het weer voor vandaag, ik beloof jullie dat het morgen uitgebreider wordt.

The time has come for me to go
I've had a wonderful time entertaining y'all
I see you when I see you
HOLLA!!!

groetjes,
Hélder
Sunday, August 29, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


A luta continua.. (Português)

Olá a todos!

Depois de um dia de descanso, cá volto eu para reflectir convosco sobre as minhas aventuras. Ontem, sábado fui mais uma vez trabalhar. Ultimamente tenho ido sem muita vontade, mas ontem, não sei porquê, fui todo sorridente e a cantar.. O dia começou bem, se tivermos em conta o teste de resistência que ia ser para mim. Para mim, um dia de trabalho é das 12.00 às 22.00 (compriiiiiiiiiiiiiiiido). À tarde não havia muito para fazer, não estavam lá muitos clientes. Tive tempo para relaxar e ir cantando. A minha hora de almoço foi uma 'ganda' seca, foi com uns miúdos novos que só respondem às minhas perguntas com 'ja' ou 'nee'. Voltando ao trabalho, tive de trabalhar das 17.00 às 22.00 com o Ruud, um gajo cheio de mania que pensa que sabe tudo. Viveu 5 anos na Suiça e sabe algumas palavras em português porque lá convivia muito com portugueses e brasileiros. A gorjeta foi boa, não vou dizer quanto foi para não vos fazer inveja... Na hora de jantar encheu, tive sempre qualquer coisa para fazer, mas não stressei. À noite, quando cheguei a casa ainda tive tempo de ver a Argentina a ganhar à Itália em basket e tornar-se campeã olímpica... Melele, se leres isto, parabéns pela Argentina, futebol e basket!!! WELL DONE!!

Hoje de manhã, telefonaram-me do restaurante a perguntar se eu podia ir trabalhar das 16.00 às 22.00, eu não tenho muita vontade mas disse que sim, porque quem telefonou foi a Petra, e ela ajudou-me e apoiou-me muito há nos últimos tempos, quando eu mais precisei, por isso vou.. Como tenho de ir trabalhar, não tenho muito tempo para escrever mais. Por hoje, fico por aqui.

Adelino, Mário e Nádia, ainda estou à espera dos comments :P Estava a brincar, só escrevem se quiserem.

The time has come for me to go
I've had a wonderful time entertaining y'all
I see you when I see you!
HOLLA!!

Abraços e beijinhos,
Até ao próximo episódio

Heldinho

PS: Zinho, obrigado pelo comment!! Tia Aida, mais uma vez, obrigado por tudo!! André, as fotos hão-de vir, ainda não tive tempo :P
Sunday, August 29, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Esclarecimentos (Português)

27.8.04
Alguns esclarecimentos relativamente aos meus primeiros blogs.

É assim, eu escrevo primeiro em português e depois em holandês, eu não traduzo, eu escrevo como me sinto. Como escrevo primeiro em português, há coisas que só me lembro depois e escrevo em holandês. Houve alguma confusão na parte dos heróis. No texto português falo de 2 heróis, o Jo e o meu Avô. No holandês, fiz a lista completa dos meus heróis. Para além do Jo e do Avô tenho mais um herói masculino, o meu tio Hélder "Madocas" Craveirinha, por me sempre fazer sentir que está comigo, onde quer que eu esteja. Acrescentei também as minhas heroínas: A minha Avó Cacilda Craveirinha, a minha Mãe holandesa, Gerda Gardeniers e a minha irmã Fanny Craveirinha. Estes são os meus heróis, os meus exemplos..

Outro esclarecimento tem a ver com o meu segundo blog (Party Time). Quando falei da Denise pus um asterisco, o objectivo era cá em baixo explicar quem é a Denise. Pois, o André lembrou-me que eu me esqueci de explicar isso mesmo, quem ela é. Pois bem, a Denise é uma rapariga da minha turma..

Estes foram os esclarecimentos, espero não ter de usar mais esclarecimentos no futuro..

Abraços e beijinhos,
Heldinho
Friday, August 27, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Party Time!! (Nederlands)

Hoi allemaal!

Ten eerste wil ik jullie bedanken voor jullie snelle reacties! Gérard, nog steeds dezelfde, altijd grapjes maken, maar ik weet zeker dat ik op je kan rekenen als ik het nodig heb. Tom (Leenders), bedankt voor je leuke reactie en zo'n avond als gisteren moeten we vaker hebben... Marion, mijn Nederlands zusje, ik ben ook heel blij dat ik jou en Frank heb en weet zeker dat we het redden samen met Gerda... (hoe gaat het met je Schnittfix? ik wil wat brood proeven, zonder pitjes..). En dan de portugese reacties: Fanny, mijn zus - daar heb ik geen woorden voor, André, mijn neef, altijd hetzelfde, hij is net mijn kleine broertje (nouja, klein, 1,90m ongeveer), Tulio, oud-klasgenoot van me, met zijn mooie citaat.. Bedankt, allemaal!

Gisteren ging ik met Tom (Leenders) en een paar vrienden van hem op stap in Maastricht. Het was heel gezellig, we hebben weer eens gek gedaan. We gingen naar de Clinique, Erick E moest draaien, de muziek was goed maar opeens werd het heel druk. Tom vertelde me dat de barkeeper een portugees was en ik moest een paar biertjes bij hem in het portugees gaan bestellen, maar hij deed heel bot, ik heb besloten om niets meer bij hem te bestellen.. Ik schaamde me op dat moment een beetje dat ik portugees ben... We hebben daarna geprobeerd om naar de Nightlive te gaan, maar kwamen niet binnen omdat we geen kaartjes hadden. Daarna naar de Alla, maar daar stond een rij van hier tot Tokyo dus hebben we ook niet gedaan. Daar kwam ik de hele Valk tegen en iedereen vroeg me waar Rinske was.. Waarom iedereen dat moest weten, weet ik niet, en waarom ze dat aan mij vroegen weet ik ook niet.. Misschien omdat ik 'af en toe' goed bevriend met haar ben.. Grappig is wel dat ik haar een kwartier later tegenkwam precies op dezelfde plaats waar de anderen hadden gestaan... Andere positieve momenten waren de momenten waarop we Denise (zit bij ons in de klas) tegenkwamen.. Altijd een mooie verchijning.. Nog steeds mooi en nog steeds aardig..

Om half 11 was ik al terug en ben met Gerda boodschappen gaan doen. In de supermarkt stond weer het 'supermarktmeisje', ook heel leuk, maar vandaag zei ze geen 'hoi' tegen me, ze glimlachtte alleen (en wat een glimlach), misschien komen we volgende week verder..

Nou, dit was het voor vandaag, morgen weer werken...
Groetjes,
Hélder

PS: Joep, ik heb je comment wat laat gelezen, typisch Joep! Ik weet dat ik altijd op je kan rekenen
Friday, August 27, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Party Time!! (Português)

Olá Pessoal!

Antes de mais quero agradecer às rápidas reacções ao meu primeiro blog! Túlio, obrigadão, curti da passagem do Miguel Sousa Tavares. Fanny: palavras para quê? (foi pena o Obikwelu) André, acho que está na hora de te registares, porque eu quero que reajas mais :p. Edson, obrigado pelo mail, brevemente volto ao msn, as coisas já estão a ficar mais "normais".. Grande abraço! Agora o people da Holanda.. Tom (Leenders), sei que me apoias, e mesmo a tua mãe que eu não conheço bem, ajuda-me simplesmente pela maneira como pergunta como as coisas estão aqui em casa, e outra coisa, a noite de ontem foi um espectáculo, um cheirinho para o que está para vir quando começar o ano lectivo.. Marion, a minha irmã holandesa, como sempre muito carinhosa.. Gérard, sempre o mesmo gozão, mas sei que estás sempre pronto a ajudar, o jogo de futebol há-de vir, temos de combinar..

Ontem (26 de Agosto), fui à night com o Tom em Maastricht.. Foi muito fixe. Maastricht estava a transbordar com os caloiros (e principalmente, CALOIRAS ui ui!!) todos. Fomos à Clinique, o dj house Erick E tava lá a passar os sons. O som tava excelente, mas de repente encheu bué. De repente só via damas por todo o lado. Um dos empregados da Clinique era português, segundo o Tom e fui lá ter com ele pa pedir bebidas em português, o gajo atendeu-me bué mal, fogo, até fiquei envergonhado por ser português.. Outro ponto alto da noite ou, melhor dizendo, pontos altos, foram os momentos quando me cruzei com a Denise*, mais uma vez ela estava terrrrrrrível, e como sempre muito simpática. Saímos da Clinique, queríamos entrar na Nightlive (uma discoteca que fizeram no edifício duma antiga igreja), mas só o Rens, um amigo do Tom, é que tinha bilhete e a nós não deixaram entrar. Saímos dali fomos à Alla, mas tava uma fila do comprimento da maratona e decidimos não entrar. Nessa fila encontrei muita gente que trabalha comigo no restaurante, até parece que não se fartam uns dos outros, tão juntos no trabalho e em todo o lado. Começaram-me todos a perguntar pela Rinske (também trabalha connosco, estuda em Maastricht onde vive num quarto alugado), porquê não sei. E também ainda não percebi por que razão eu tinha de saber onde ela estava.. Só porque há dois anos atrás estive apaixonado por ela? Só porque de vez em quando somos bons amigos? Por ironia do destino, encontrei-me com ela, 15 minutos depois de toda a gente ter perguntado por ela e ainda mais estranho, precisamente no lugar onde eu me tinha cruzado com os outros otários.. Ela continua simpática, mas desde que mora em Maastricht e anda a estudar Medicina, não sei, parece que pensa que sabe tudo e anda-se a comportar como aquelas estudantes que só querem é festa e cerveja, mas é na boa.. Sei que posso contar com ela quando precisar... Depois disso, fomos ainda a outra discoteca, nem sei o nome, onde bebemos uns martinis e curtimos uns sons fixes.. Voltámos para a casa do Tom, onde dormi 4 ou 5 horitas (!!!), queria voltar a tempo a casa para ver o sorteio da UEFA e ir às compras com a Gerda.

O sorteio foi favorável ao Glorioso, mas tive a vê-lo com uma azia do caraças.. Fogo, o meu Benfica (com o Carlitos a titular !!!!) foi eliminado pelo Anderlecht.... Mas falando de outras coisas, fui às compras com a Gerda e no supermercado C1000 vi outra vez a 'miúda do supermercado', outra vez muito bonita, mas hoje não disse ''olá", só sorriu (sorriso lindo), talvez para a semana falemos mais...

O tempo continua mau, amanhã é mais um dia de trabalho e depois mais uma semana de férias e dia 6 volto para a escola..

Por hoje é tudo, vão lendo o site, que eu continuo a actualizar,
Beijinhos e abraços,
Heldinho

Friday, August 27, 2004 :: 1 comments ::

Heldinho :: permalink


26.8.04

That's me!! Posted by Hello
Thursday, August 26, 2004 :: 0 comments ::

Heldinho :: permalink


Eerste Blog! (Nederlands)

Hoi allemaal!!

Dit is mijn eerste blog. Ik vond dit een leuke manier om jullie te laten weten wat er allemaal speelt in dit gekke kop van me. De bedoeling is dat ik het vaak ga doen en ik hoop dat jullie het graag lezen en zullen lezen. Vergeet dan ook niet om een commentaar achter te laten.

Jullie weten allemaal dat deze zomer heel raar voor me is geweest. Jo Gardeniers, mijn gastvader hier in Nederland, is op 28 juni overleden. Ook al wist ik dat hij heel erg ziek was, is dit een grote schok voor me geweest. Ik kon de eerste dagen nauwelijks geloven dat hij er niet meer was. Het was voor mij de tweede keer dat ik een 'vader' verloor. Op 4 juli 1997 verloor ik mijn Opa João Craveirinha. Ik heb me vaak afgevraagd waarom.. Waarom hebben ze mij verlaten? Waarom moesten ze gaan? Met zoveel dingen die nog gezegd moesten worden, met zoveel dingen die nog gedaan moesten worden.. Dat ik mezelf deze vragen stelde laat mijn natuurlijk egoïsme zien.. Ik kan op die momenten alleen aan mezelf denken, terwijl ze allebei heel erg ziek waren en met hun overlijden ook hun bevrijding kwam, ze zijn van de pijn verlost.. Aan de andere kant voel ik me heel trots. Heel trots dat ik deze twee HEREN in mijn leven heb mogen hebben, dat ik de eer heb gehad om Jo en Opa dagelijks te mogen meemaken, dat ik de eer heb gehad om van hen veeeeeeel te mogen leren. Elke dag denk ik aan hen allebei, en ze zullen altijd in mijn hart blijven voortleven. Ik hoop dat ik hun vele, wijze lessen in mijn verdere leven mag gebruiken en daardoor laat leiden. Dit zijn (samen met mijn oom Hélder 'Madocas' Craveirinha) mijn (mannelijke) HELDEN! Ik zou alles geven om zo te kunnen zijn als zij.. (mijn heldinnen zijn mijn Oma Cacilda Craveirinha, Gerda Gardeniers (gastmoeder) en mijn zus Fanny Craveirinha).

Na deze inleiding wil ik jullie vertellen over wat mij de laatste dagen heeft beziggehouden.
Afgelopen dinsdag begon de INKOM in Maastricht, daar zou ik aan meedoen, als mentor van een groep buitelandse eerstejaars studenten. We (Tom Leenders en ik) hebben op het laatste moment besloten om ons terug te trekken, omdat ze (de organisatie) 3 dagen voor het begin van de INKOM ons hebben verteld dat we als mentoren ook moesten betalen voor de feesten in het MECC.. Dit vonden we niet correct, ze hadden vanaf het begin kunnen zeggen dat het niet gratis was, maar zeiden sinds mei (!!!) dat we niets hoefden te betalen. Ik was stiekem een beetje blij, omdat ik nog niet aan het idee kon wennen dat ik Gerda alleen moest laten voor 4 dagen, en dat ik die 4 dagen moest zien door te komen zonder haar te zien. Ik ga vanavond wel met Tom op stap in Maastricht. Dit zal de eerste keer zijn dat ik 'echt' uitga sinds Jo is 'vertrokken'. Ik ben benieuwd... Ik heb de laatste tijd geen zin om wat dan ook te gaan doen. Ik wil trouwens bij deze Joep bedanken, dat hij mij steeds vraagt om dingen te gaan doen (zijn verjaardag, Six Flags en bios), dit heeft me heel erg geholpen en ik geniet steeds meer van wat ik doe.

Ook dinsdag zijn Nicky, Stef, Jeroen en Jack teruggekomen uit Indonesië, ik had ze gemist (Gerda ook) en ben blij dat ze een leuke tijd hebben gehad en nogmaals bedankt voor mijn nieuwe PYJAMA!!!

Ik ben deze zomer niet op vakantie in Portugal geweest, niet omdat ik ze allemaal niet mis, maar omdat ik me daar niet zo prettig bij voelde, het weggaan uit Nederland in deze moeilijke periode. Ik mis mijn familie en vrienden in Portugal heel erg, maar hier heb ik gelukkig ook familie en vrienden die mij met alles helpen.

Dit was het voor vandaag, ik hoop dat jullie het lezen, zullen blijven lezen en commentaar achterlaten.

Groetjes,
Hélder
Thursday, August 26, 2004 :: 2 comments ::

Heldinho :: permalink


Primeiro Blog! (Português)

Olá a todos!!

Este é o meu primeiro blog.. Achei isto uma maneira engraçada de vos contar as minhas aventuras diárias. Vocês sabem que eu gosto de escrever e desta forma vocês, as pessoas mais próximas de mim, ficam a par do que ando a fazer. O objectivo é actualizar regularmente, mas não quero escrever blogs muito compridos, para não vos aborrecer.

Como vocês sabem, este Verão tem sido muito esquisito para mim.. O meu pai de acolhimento aqui na Holanda (meu país de acolhimento), o Jo Gardeniers, faleceu no dia 28 de Junho e desde então que a minha vida está de pernas para o ar. Foi o segundo 'pai' que eu perdi, depois da perda do meu querido avô João Craveirinha no dia 4 de Julho de 1997. Estes dois SENHORES foram, são e sempre serão muito importantes para mim, não há um dia que passe que eu não pense neles. Muitas vezes me pergunto porquê.. Porquê eles partiram? Porquê me abandonaram? Com tantas coisas por dizer, por fazer, eles 'bazaram' sem aviso prévio... Estes porquês são um resultado do meu egoísmo natural, aquele egoísmo que só me deixa pensar em mim próprio, porque toda a gente sabe que ambos estavam muito doentes, e ambos lutaram até ao fim.. A partida foi a melhor opção para eles, para acabar com a dor... Por outro lado sinto um orgulho tremendo.. Um orgulho por tê-los 'tido' na minha vida... Por ter tido a honra de conviver com eles diariamente, por ter tido a honra de receber ensinamentos de ambos.. Eu espero usar os ensinamentos do Jo e do Avô para o resto da minha vida e seguir os exemplos destes meus dois HERÓIS...

Quero também que vocês saibam que tenho muitas saudades de vocês todos, e sinto muito a falta das minhas férias aí em Portugal, mas espero que compreendam que seria muito difícil para mim sair daqui nesta situação...

Depois desta introdução, vou explicar o que se tem passado nos últimos dias. Na terça-feira, eu era para ter começado a semana de introdução dos caloiros em Maastricht como monitor. À última da hora decidi (juntamente com o meu 'co-monitor' Tom Leenders) não ir, porque assim de repente a organização disse que tínhamos de pagar entrada nas festas. Desde Maio diziam que nós como monitores não pagávamos e 3 dias antes de começar (!!!) dizem que temos de pagar. Por um lado fiquei contente por não ir, ainda não me tinha acostumado à ideia de deixar a Gerda (mãe de acolhimento) sozinha por 4 dias e à ideia de estar 4 dias sem a ver, nesta fase tão difícil para nós os dois.

Logo à noite, vou sair pela primeira vez desde que o Jo faleceu. Vou a uma discoteca em Maastricht com o Tom e uns amigos dele. Espero que me consiga divertir, porque ultimamente não tenho tido vontade para fazer nada. Quero aqui também agradecer 'publicamente' ao meu amigo Joep por me ter convidado para a festa dele e por ter 'insistido' em fazermos qualquer coisa (ir a Maastricht e ao Six Flags, parque de diversões).

Hoje recebi uma carta do Mário, com as prendas dele, do Tiago e do Abel das férias do Algarve. OBRIGADÃO!!!! Curti bué do bonequinho e nunca pensei que o Tiago já lhe desse tanto como DJ.. Ganda CD, loira :P !!!!

Por hoje é tudo, espero que leiam, que gostem, vão lendo e deixem comentários..

Abraços e beijinhos (tou cheio de saudades)
Heldinho



Thursday, August 26, 2004 :: 1 comments ::

Heldinho :: permalink