Jo, wij missen je!! 

Happy Birthday!! 

Onderzoekjes.. (Nederlands)

Hoi!!

Ik heb deze week vrij van school gehad. Ik moest wel samen met Tom Leenders een onderzoekje doen naar soap en soapkijkers. Ik het kader van het onderzoek hebben we een paar meisjes uitgenodigd om naar soaps te kijken en ik moest gewoon heel dom doen en domme vragen aan die meisjes gaan stellen. Ze wisten niet dat ik het expres deed, ze meenden dat ik ook gewoon werd uitgenodigd om naar de soaps te kijken. Dat hoorde bij het onderzoek, de bedoeling was dat ik ze ging irriteren en dat ze boos werden en zo konden we hun reacties analiseren... Het is heel anders uitgepakt... Zij werden helemaal niet boos en steeds als ik iets vroeg legden ze heel netjes uit hoe het zat. Vanmorgen was de presentatie, het is allemaal goed gegaan, volgende week krijgen we de punten.

Gerda, sorry voor wat ik gisteren gedaan heb, ik heb daarover nagedacht, het was niet netjes, ik zal het niet meer doen....

Marczenja en Jeanette, nogmaals bedankt voor jullie reacties, ik vind het heel leuk dat jullie dit lezen en zoals ik al tegen Jeanette heb gezegd, jullie hebben, zonder te weten, mij heel erg geholpen en gesteund (dat doen jullie trouwens nu nog steeds). BEDANKT!!

Vanavond speelt Benfica voor de UEFA Cup, Carlitos zit er weer bij (EINDELIJK!!) en ik weet zeker dat hij het vandaag laat zien en dat na vanavond Trapattonie niet meer om hem heen kan... CARLITOS, VANDAAG IS DE DAG!!! IK STA ACHTER JE!!

Marion en Frank zijn op vakantie, het wordt eens tijd dat ze terugkomen..

Dit was het voor vandaag,
Groetjes,
Hélder

Estudos... (Português)

Oi pessoal!

Esta semana não tive aulas, mas tive de fazer uma investigação/pesquisa para a escola juntamente com o meu colega Tom Leenders. Tratava-se de um estudo etnográfico, isto é, nós tínhamos de analisar a nossa cultura como se fosse uma cultura estranha. Podíamos escolher 1 de 3 temas diferentes: o estado da língua holandesa e dos dialectos; viagens de sonho; telenovelas nacionais e estrangeiras. Nós escolhemos o tema das telenovelas e aprendemos alguns métodos etnográficos. Um deles era 'entrevistas qualitativas' e o outro era 'breaching experiment'. Entrevistas qualitativas são entrevistas onde não seguimos uma lista de perguntas predefinida, mas sim uma lista de tópicos que queremos abordar e damos desta forma muita liberdade ao entrevistado. Breaching experiment consiste em quebrar situações 'normais' ao agir de forma inesperada para 'desmascarar' as tais situações normais. Por exemplo, estar num elevador cheio de gente e começar a cantar muito alto. Nós aplicámos estes dois métodos no nosso estudo. Terça-feira convidámos um grupo de raparigas para ver telenovelas e passei o tempo todo a fazer-me de parvo, a colocar perguntas estúpidas, para irritá-las e podermos apontar as reacções delas. Elas não sabiam que eu estava a fazer de propósito, elas pensavam que eu também tinha sido convidado para ver as novelas. Eu queria irritá-las mas não consegui, sempre que fazia perguntas estúpidas elas respondiam muito calmas e educadas.. Hoje de manhã foi a apresentação onde eu e o Tom apresentámos os resultados ao resto da turma. Correu tudo muito bem.

Hoje começou o meu fim-de-semana. Até que enfim! Estava mesmo a precisar de descanso. Hoje à noite quero vibrar com o Benfica, o Carlitos foi convocado (FINALMENTE!!!) e eu estou confiante que é hoje que ele, como ele diz, vai 'espalhar o perfume' e o Trap vai ter de se render ao futebol maravilha dele. CARLITOS, É HOJE, MEU!!!

Por hoje é tudo,
Abraços e beijinhos,
Heldinho

Druk druk druk (Nederlands)

Hoi allemaal!

Ik heb het de laatste tijd heel druk en vind het jammer dat ik niet vaak kan schrijven. Nu heb ik een gaatje gevonden om te schrijven, net voordat ik ga werken.
Nou, om te beginnen wil ik jullie allemaal vertellen dat ik afgelopen zondag een mooie verjaardag heb gehad. Ik wil ook iedereen (familie) bedanken die hier is geweest, een kaartje heeft gestuurd of gebeld heeft om mij te feliciteren. Bedankt dat jullie eraan hebben gedacht. Ik heb veel mooie cadeaus gekregen, maar de mooiste vond ik die van Gerda, een parfum en een computerspelletje. De dag zelf was mooi, maar ik miste Jo heel erg, hij zat niet naast me, kon me niet plagen.. Kon me niet van tevoren over de cadeaus plagen, kon me niet plagen op de dag zelf. Ik weet wel dat hij van bovenaf meegenoten heeft en zelf zou willen dat ik van mijn 22ste verjaardag genoot. Aan de andere kant moet ik zeggen dat mijn dag zo mooi is geweest omdat Gerda heel hard best heeft gedaan. Ze heeft lekkere vlaaien en taarten gebakken, heeft zelfs een bordje gemaakt waar 'Hartelijk gefeliciteerd met je 22ste verjaardag' te lezen was. Ze heeft ervoor gezorgd dat deze dag bijzonder werd, terwijl wij allebei er van tevoren tegen op zagen. GERDA, BEDANKT!!!! (Marion, bedankt voor de Tiramonchu, was heeeeeeeeerlijk!!!)Uit Portugal hebben allemaal mensen gebeld, gemaild en gesms't.

Ik heb er bewust voor gekozen om geen echt 'feestje' te geven en daarom heb ik niemand (vrienden) uitgenodigd. Ik wil ze wel als we een keer iets gaan drinken ofzo rondjes betalen om alsnog mijn verjaardag met hen te vieren. Dat heb ik maandag al met Tom en Tom in Maastricht gedaan en daarna zijn we bij mij thuis komen eten (dat was niet gepland, maar werd heel spontaan ter plekke besloten). Het was een gezellig en we hebben veel gelachen. (Joep, kijk maar wanneer je tijd hebt, kunnen we ook iets doen)

Zoals ik al zei, heb ik het deze week heel druk gehad. Vooral met school. Ik moest veel lezen en daarvoor moest ik vaak naar de bibliotheek en dat betekende vroeg opstaan terwijl ik pas 's middags les had... Woensdag heb ik ook van alles gedaan. Ik heb eerst via de webcam met mijn broer en oma (!!!) gechat en 's middags ben ik met Marion naar de juwelier gegaan. 's Avonds zijn we met zijn vieren (Gerda, Marion, Frank en ik) in België gaan uiteten. Het was echt lekker, maar dat moeten we niet te vaak gaan want ik heb eigenljik te veel gegeten en 's nachts kon ik me niet eens omdraaien. Bedankt, Marion en Frank!!

De komende week heb ik alleen donderdag les, maar moet samen met Tom Leenders een onderzoek gaan doen. Het gaat over soaps, maar meer vertel ik niet, dat komt pas als het klaar is. Ik ben zelf ook heel benieuwd...

Ik wil voordat ik jullie verlaat, nog iets zeggen. Ik wil iets tegen Marczenja zeggen. Marczenja werkt bij mij bij Van der Valk. Marczenja, ik vind het heel leuk dat je ook mijn blog leest en dat moest ik hier even vermelden. Ik hoop dat je het blijft doen en ook leuk blijft vinden.

Dat was het dan voor vandaag. Tot de volgende aflevering!!

Groetjes,
Hélder

Vinte-e-dois (Português)

Yoh Yoh Yoh!

Aqui está o meu primeiro blog com 22 anos. Antes de tudo, quero agradecer a todos que se lembraram do meu aniversário: Mãe, Fanny, Gabriel, Zinho, André, os meus Tios Aida e Madocas, o meu Pai, a minha Tia Tina, Adelino (macaco, foste outra vez o primeiro), Nádia, Mário, Tiago, Melele, Túlio, Ticha, Marisa (eu pus o Sam Cooke, porque o Jo, meu pai holandês curtia muito dessa música e foi tocada também no funeral dele ;) ).

Apesar de tudo, tive um aniversário muito bonito, muito feliz. A Gerda esforçou-se muito para me proporcionar um dia óptimo e conseguiu. Fez bolos e tartes, cozinhou para a família que veio cá jantar e ainda por cima deu-me 2 prendas: um perfume do Hugo Boss e o jogo F104 para a Playstation 2. Veio cá a família. Como já tinha dito, não convidei amigos... Tive outra ideia, vou convidando os amigos, à parte, durante as próximas semanas para irmos beber qualquer coisa, por exemplo, e eu pago. Já fiz isso com os Toms (no dia 20, a seguir às aulas), da minha turma, foi fixe e depois viemos aqui para casa e jogámos playstation. O dia 19 foi muito bonito, gostei muito de ter aqui as pessoas que vieram, mas senti muito a falta do Jo. Eu sei que ele haveria de dizer que eu tenho de me divertir, mas às vezes é difícil...

Na semana passada curti muito o dia em Colónia, só conto agora porque tinha comprado uma prenda de surpresa para o meu primo André, uma t-shirt do Hard Rock Café. Também comprei uma t-shirt da Puma para mim e um casaco de Inverno, também da Puma. Foi um dia fixe.

Por hoje é tudo,
Abraços e beijinhos,

Heldinho (22 anos, tou a ficar velho...)

Aniversário? (Português)

Olá!

Como vocês sabem (ou deviam saber) amanhã, dia 19 de Setembro, eu faço 22 anos. Mas é verdade? Eu não me sinto 'aniversariante'. Não tenho vontade de festejar o meu aniversário. Este ano não convidei amigos para uma festa, simplesmente porque não consigo festejar este dia. Já não tinha muita vontade, mas agora têm acontecido coisas tão estranhas.

Nas últimas semanas tenho observado o comportamento de algumas pessoas de outra maneira e ontem reparei que há pessoas que são muito simpáticas quando falam comigo e mostram-me respeito pelo que estou a fazer, mas nas minhas costas agem de outra maneira e falam entre si de outra maneira sobre mim, sobre a maneira como eu vivo (vivia) com a Gerda e com o Jo. Eu não vou dizer os nomes dessas pessoas, porque eu a partir de agora vou ter de fazer como eles. Para evitar qualquer tipo de problemas e porque a Gerda me pediu, vou ter de passar a usar máscaras quando estiver na presença dessas pessoas. Eu sei que não vai ser fácil, mas eu vou continuar. Eu aprendi a sobreviver com os melhores (os meus avós Cidinha e João Craveirinha e com os meus pais de acolhimento Gerda e Jo Gardeniers) e a 'única' coisa que tenho de fazer é fazê-los orgulhosos de mim. Também quero dizer que há muitas pessoas à minha volta que são verdadeiras e muito me apoiam. Nicky, obrigado pelo teu mail, um destes dias vou responder.

Na escola está a correr tudo bem, a viagem a Colónia foi muito fixe (não posso ainda contar todos os detalhes, mas depois explico porquê).

Por hoje é tudo.
Abraços e Beijinhos,
Heldinho

Jarig? (Nederlands)

Hoi allemaal!

Zoals jullie weten (of hadden moeten weten) ben ik morgen, 19 september, jarig. Maar is dat echt zo? Ik voel me helemaal niet 'jarig'... Ik wil mijn verjaardag ook niet vieren. Normaal gesproken voel ik me de hele maand september 'jarig', ik doe niets anders dan denken aan wat ik zal doen om mijn verjaardag te vieren. Dit jaar heeft de maand september niet het licht dat het normaal heeft. Ik voel me niet echt gelukkig en heb dus geen zin om mijn verjaardag te gaan vieren. Aan de andere kant vind ik wel dat het gevierd moet worden, omdat ik een jaar ouder word, omdat ik toch blij ben dat ik 22 jaar oud mag worden, maar toch...

De laatste weken ben ik de mensen om me heen anders gaan bekijken en nu merk ik pas dat er veel mensen zijn die heel aardig tegen me doen, die mij hun waardering laten zien voor wat ik doe, maar blijkbaar achter mijn rug andere dingen zeggen. Daar ben ik gisteren achter gekomen en dat had ik van die personen niet verwacht. Ik ga niet vertellen wie dat zijn, omdat ik voortaan ook zo moet gaan doen. Om ruzies of wat dan ook voor problemen te voorkomen, moet ik ook een masker gaan opzetten. Gewoon doen alsof niets gebeurd is. Hoe moeilijk is dat? Ik had al problemen genoeg en nu dit er nog bij. Maar ik ga gewoon door.. Zoals Bob Marley zegt "Dready got a job to do/ And he's got to fulfill that mission", "Natty dread rides again/ Having no fear, having no sorrow". Wat ze ook zeggen, wat ze ook denken, wat ze mij ook aandoen, ik zal gewoon doorgaan en ik weet zeker dat ik ga winnen, want ik heb leren overleven van de besten (mijn grootouders Cidinha en João Craveirinha en mijn gastouders Gerda en Jo Gardeniers) en ik moet zorgen dat ze trots op me zijn. Het is niet altijd makkelijk, maar ik ga ervoor. In deze moeilijke periodes mis ik mijn meesters het ergste. Ik moet wel erbij zeggen dat ik hier genoeg mensen om me heen heb die me heel goed steunen en daar ben ik ze allemaal heel dankbaar voor. Nicky, nog bedankt voor je e-mail, je krijgt binnenkort een antwoord.

Ik vraag me af of ik nog van mijn verjaardag kan genieten, maar ik zal mijn best doen, omdat Gerda ook heel hard haar best doet en heel veel moeite doet om mij een mooie verjaardag te bezorgen.

Op school gaat ook alles goed, de reis naar Keulen was heel leuk.

Groetjes,
Hélder

Life is life! (Português)

Olá Olá!!

Cá estou eu mais uma vez. Dia 11 de Setembro, sábado passado, foi o dia de aniversário do Jo, meu pai de acolhimento. Foi um dia duro, não só pelas memórias a que deu vida, mas também porque eu tive de trabalhar. No restaurante, foi um dia agitado, mas eu preferia ter ficado em casa ou ter tido um dia calmo para poder pensar no Jo. Quando cheguei a casa, estava tão cansado que não consegui escrever a carta para o Jo (aqui no blogsite) que queria. Só consegui escrever no domingo. Custou-me muito, foi muito sentimental, mas o resultado é muito bonito e as reacções que recebi também foram muito bonitas.

Tenho tido muito que fazer para a escola, mas estou a gostar do tema e está tudo a correr muito bem. Amanhã vou a Colónia na Alemanha, numa espécie de visita de estudo. Vamos de autocarro, de Maastricht a Colónia é mais ou menos 1 hora e meia.

Como vocês sabem (ou deviam saber), no domingo que vem, dia 19 de Setembro faço anos. Não vou dar festa, porque não tenho muita vontade de festejar um dia que este ano não me diz nada. Normalmente tenho no mês de Setembro, um 'feeling' de aniversário, mas este ano nem parece que vou fazer anos. Toda a gente me pergunta o que eu quero como prenda de anos, mas eu não sei nem sequer tenho cabeça para pensar nisso.

Por hoje é tudo.
Abraços e beijinhos,
Heldinho

Jo, Proficiat!! (Nederlands)

11/09/2004

Hoi Jo!

Proficiat met je verjaardag! Het voelt nu heel raar om je via een 'brief' te feliciteren. Nou, sinds die (voor ons) vreselijke 28 juni (voor jou misschien een bevrijding) zijn heel veel dingen veranderd in mijn leven en omdat ik met Gerda woon, ook in haar leven. Ik mis je gewoon heel erg (Gerda ook trouwens), laat ik daar maar mee beginnen. Ik ben hier in Nederland gebleven, omdat ik bij Gerda wilde zijn. Niet alleen om haar te steunen, maar ook om door haar gesteund te worden. Ze kent jou als niemand anders en ook nu is ze heel belangrijk voor mijn relatie met jou. Het is een 'koude' zomer, letterlijk en figuurlijk. Het weer helpt niet mee en mijn verdriet is groot.

Ik had heel graag jouw verjaardag naast jou gevierd, maar in plaats daarvan ben ik gaan werken, wat me helemaal niet beviel. Het was heel druk en ik had liever een rustige dag gehad om aan jou te denken. Ik heb toch aan je kunnen denken, tussendoor en aan hoe sterk je afwezigheid te merken is. Je bent er niet meer om me een hand te geven als ik opsta, om me een hand te geven als ik naar school ga, om me een hand te geven als ik naar bed ga... Je bent er niet meer om mij te plagen, om mij advies te geven, om mij redelijk te laten denken, om mij te zeggen dat ik moet opruimen... Ik kan je geen cola meer geven, ik kan geen munten meer voor je kopen, ik kan je geen sokken meer aandoen, ik kan je niet meer slaan als mijn ploeg een goal scoort (wat ben ik soms toch gek), ik kan je niet meer helpen met je postzegels, ik kan je niet meer een pil geven...

Ik heb je in 1999 leren kennen. Toen wist ik niet wat ik van deze hele ervaring moest verwachten, maar ik ben toch zo blij dat ik het gedaan heb en dat ik jou heb leren kennen. Op dat moment geloofde ik niet meer dat ik iets kon, maar jij, samen met Gerda, hebt me laten zien dat ik daadwerkelijk iets kon, veel zelfs. Jullie hebben mij vanaf het begin veel liefde laten zien. Niet dat ik bij oma in Portugal geen liefde kreeg (ik krijg zelfs heel veel), maar jullie kenden me niet en hebben vanaf het begin vertrouwen in me getoond. Ik weet nog dat ik zo vaak zei 'Jo, ik kan het niet!' en jij zei 'Hélder, jij kan ALLES!' en dat is ook zo. Een van de vele dingen die je mij geleerd hebt, is zelfvertrouwen te hebben. Dat mannetje met de zonnebloem voor zijn gezicht bij AFS is nou een zelfverzekerd mannetje... Een mannetje dat nou de MAN in het huis is, een mannetje dat de plaats moet innemen van een vader, vriend, meester en de zoveel andere dingen die je voor me was, nog steeds bent en altijd zult zijn (het zijn zoveel dat ik ze niet eens allemaal kan opnoemen)... Dat mannetje moet zich nou samen met Gerda en al die mensen om hen heen er doorheen zien te worstelen. Dat gaat lukken, want alles wat ik was voor dat ik jou kende plus alles wat ik ben geworden nadat ik veel van je heb geleerd, mij genoeg kracht geeft om door te gaan. Ook al lijkt het moeilijk (en het is ook moeilijk!!), IK KAN ALLES!!!

Sinds je weg bent heb ik ook een paar belangrijke dingen geleerd (je kunt echt niet ophouden, hé? zelfs als je vertrekt blijf je mij wijze lessen geven!!). Ik heb geleerd, of beter gezegd, ik heb nogmaals een bevestiging gekregen dat de mensen om ons heen mij zien en behandelen als de zoon van Gerda en Jo, en daar ben ik oh zo trots op! Wat ik al wist, is nou bevestigd in deze moeilijke periode. Gerda en jij hebben mij altijd als een zoon behandeld, hebben me altijd liefde gegeven alsof ik een zoon was, zijn misschien boos op me geworden zoals ouders op hun kinderen boos worden... Dit allemaal en nog veel meer gaven en geven mij het gevoel dat ik jullie zoon ben, maar ik hou ook van jullie als mijn ouders (misschien wel meer dan dat). Ik heb bij jullie en samen met jullie gehuild, gelachen, ik ben boos op jullie geworden zoals een kind dat op zijn ouders is. Ik was elke dag blij om op te staan omdat ik jullie had. Ik stond op en ook al was Gerda gaan werken, wist ik dat jij er was en probeerde op tijd op te staan (dat lukte niet altijd, dat weet ik) om bij jou te kunnen zijn... Ik heb sinds je vertrek ook geleerd dat er mensen zijn die eigenlijk alleen maar achter je staan als het goed met je gaat (misschien had ik dat al langer moeten weten). Hiermee bedoel ik de meeste chefs op het werk (Petra dus niet). Blijkbaar weet iedereen wat er gebeurd is en er zijn maar weinige van die chefs die mij gecondoleerd hebben of zelfs mij gevraagd hebben hoe het met me gaat. Toen ik gelukkiger was en mijn werk uitstekend deed, was iedereen heel vriendelijk en vol complimenten, maar wat ik heb nou aan die mensen, als niet eens medeleven tonen op het moment dat ik het het meest nodig heb? Wat heb ik aan die mensen als ze niet begrijpen dat ik emotioneel nog niet hersteld ben? Wat heb ik aan die mensen als ze menen dat mijn leven zo maar door kan gaan? Ik heb dus geleerd dat ik gewoon mijn werk moet doen en niet meer die mensen vertrouwen en te vriend houden die mij niet kunnen steunen en niet eens de moeite doen om dat te proberen.

Sorry voor als ik soms afkeurend deed tegenover je 'munten', ik was toen zo met mezelf bezig (weer dat egoïsme!!) dat ik niet zag dat die munten een soort van afleiding voor je waren. Zo kon je alleen bezig zijn en ook met anderen, want je vroeg iedereen om munten en iedereen bracht graag munten voor je mee...
Sorry voor als ik me niet aan mijn afspraken hield...
Sorry voor als ik te laat kwam zonder te bellen...
Sorry voor als ik je sloeg tijdens het voetballen (ik deed het zonder na te denken)...
Sorry voor als ik me soms dichtklapte en mijn gevoelens niet uitte...
Sorry voor als je je zorgen om me hebt gemaakt door mijn toedoen...
Sorry voor als ik met de afstandsbediening 'pietsjde'...

... Sorry voor als ik je ooit boos heb gemaakt...

Bedankt voor al die wijze lessen...
Bedankt voor je glimlach...
Bedankt voor je boosheid...
Bedankt voor je gastvrijheid...
Bedankt voor je hand...
Bedankt voor al die materiële cadeaus...
Bedankt voor al die emotionele cadeaus...
Bedankt voor je grapjes...
Bedankt dat je mij hebt uitgekozen bij AFS...
Bedankt voor al mijn geheimen die je voor je hield...
Bedankt voor je vertrouwen in me..
Bedankt voor je liefde...
Bedankt voor Gerda...

... Bedankt dat je er voor me was, bent en altijd zult zijn...


Ik beloof je dat ik er altijd voor Gerda zal zijn...
Ik beloof je dat ik sterk doorga...
Ik beloof je dat ik nooit zal opgeven...
Ik beloof je dat ik mijn studie zal afmaken...
Ik beloof je dat ik IEMAND zal worden...
Ik beloof je dat ik zal 'leven en laten leven'...
Ik beloof je dat ik altijd aan je zal blijven denken...
Ik beloof je dat ik altijd van je zal houden...

... Ik beloof je dat ik 'het leven altijd mooi' zal blijven vinden...

HARTELIJK GEFELICITEERD!!

DON'T KNOW MUCH ABOUT HISTORY
DON'T KNOW MUCH BIOLOGY
DON'T KNOW MUCH ABOUT A SCIENCE BOOK
DON'T KNOW MUCH ABOUT THE FRENCH I TOOK
BUT I DO KNOW THAT I LOVE YOU
AND I KNOW THAT IF YOU LOVE ME TOO
WHAT A WONDERFUL WORLD THIS WOULD BE!

Liefs, je zoon,
Hélder

Wie is de baas? (Nederlands)

Hoi allemaal!

Sorry dat het lang heeft geduurd totdat ik weer iets geschreven had, maar de laatste dagen zijn heel snel gegaan. Nou, sinds mijn laatste blog, afgelopen zondag, is het een en ander gebeurd. Ik voelde me dus een paar dagen duizelig. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het geen ziekte was, maar allemaal te maken had met hoe erg ik Jo mis, dus ik ben niet naar de dokter gegaan. Het is nu trouwens over (duizeligheid bedoel ik dan). Juist op het moment dat ik dacht dat ik alles onder controle had, werd door mijn gevoelens overvallen. Mijn gevoelens leiden een eigen leven. Ik mis Jo gewoon heel erg. Nu school weer begonnen is mis ik bijvoorbeeld, bij het weggaan, het handenschudden..

School is dus weer begonnen, ik heb een leuke onderwijsgroep (4 jongens, mijzelf meegerekend en 10 meisjes!!!!!). Ik weet nog niet wat ik van het blok moet verwachten, maar het komt allemaal goed.. Volgende week woensdag gaan we met school een dag naar Keulen, ik hoop dat het mooi weer is...

Nou, dat was het voor vandaag, tot de volgende keer.
Groetjes,
Hélder

Então mas quem é que manda afinal? (Português)

Oi Pessoal!

Desculpem o atraso na actualização, mas os últimos dias têm sido dias de "remoínho". Ontem escrevi um blog, mas deu erro no site e depois fui trabalhar, só agora é que tenho tempo para escrever outro. Pois bem, no domingo passado eu escrevi que não me andava a sentir muito bem. Na segunda-feira ainda não estava a 100% mas já me senti bem melhor. Foi o primeiro dia de escola e fui ao aniversário da Marion. Não cheguei a ir ao médico porque cheguei à conclusão que as minhas "tonturas" não eram doença, mas tinham a ver com a falta que me faz o Jo (já não tenho tonturas). Numa altura em que eu pensava que tinha tudo sob controlo, os sentimentos de saudade voltaram, mais fortes que nunca. Descobri que os meus sentimentos tem uma vida própria. Estes sentimentos atacam-me quando lhes bem apetece. Ao levantar, sinto a falta do aperto de mão e do "bom dia! dormiste bem?". Ao sair para ir para a escola, sinto a falta do aperto de mão e do "até logo! dá o teu melhor!". Ao chegar a casa da escola, sinto a falta do aperto de mão e do "então? como foi o teu dia?". Ao ir deitar, sinto a falta do aperto de mão e do "boa noite! dorme bem" e por aí fora. Isto são alguns dos exemplos de momentos em que eu sinto imenso a falta do Jo.

Falando de outras coisas, a escola começou e eu ainda não entrei bem no ritmo, mas aos poucos e poucos estou a ganhar "forma". Ainda não tenho tido muito para fazer, por isso ainda não há motivos para stressar. Na semana que vem, na quarta-feira, dia 15, vou Colónia, na Alemanha com a escola. Um diazito para passear, espero que o tempo esteja bom...

Hoje recebi a camisola do Bolton que o Adelino encomendou para mim em Inglaterra. A camisola é muito fixe, mas só se enganaram num pequeno pormenor: o nome na camisola era OKOCHA (com K entre os O's) e não OCOCHA (com C entre os O's), como eles mandaram. Ainda não entendi como eles foram capazes de cometer um erro desses.. Agora tenho de devolver a camisola, mas preciso da assinatura do Adelino, porque está no nome dele, por isso mandei o recibo para ele, na Amora, ele assina e depois manda-me de volta, para eu poder mandar junto com a camisola para Inglaterra.

Por hoje é tudo! Até ao próximo episódio!!
Abraços e beijinhos,
Heldinho

Então mas quem é que manda afinal? (Português)

Arô minha gente!!

Voltei com mais notícias da terra onde o tempo é imprevisível. Agora que começaram as aulas é que está bom tempo. Pois é, as aulas começaram. Na segunda-feira foi uma espécie de apresentação, duas horitas. Ontem, terça-feira, foi a primeira sessão de grupo (nesta universidade, temos 1 vez por semana aula teórica e 2 vezes por semana sessões de grupo onde discutimos o que estudámos em casa ou na biblioteca). Acho que o meu grupo é fixe, ao todo somos 14, 4 rapazes e 10 raparigas (!!!!). O ano começa bem...

Desde o último blog aconteceram umas coisas estranhas. Como contei no blog do dia 5, andei uns dias com tonturas. Cheguei à conclusão que tinha a ver com o Jo e isso fez-me pensar. Eu pensava que tinha tudo sob controlo, mas os meus sentimentos, as minhas emoções têm uma vida própria. Às vezes tento seguir em frente, mas há alturas em que tudo à minha volta me faz pensar no Jo e na falta que me faz. De manhã, ao levantar, a Gerda está no trabalho, sinto a falta do Jo, do aperto de mão acompanhado do "bom dia! dormiste bem?". Ao ir para a escola, sinto a falta do Jo, do aperto de mão acompanhado do "até logo! dá o teu melhor!". Ao chegar da escola, sinto a falta do Jo, do aperto de mão acompanhado do "então? como foi o teu dia?" e por aí adiante... Mesmo quando me quero controlar e não pensar nisso, esses sentimentos de saudades assaltam-me, como ontem quando cheguei à escola e não tinha vontade nenhuma de falar... Mas tem de ser, no grupo tens de ser activo... Logo à noite vai dar futebol na televisão, a Holanda vai jogar com a República Checa e já sei que vou sentir muito a falta dele, nós víamos os jogos sempre juntos... Mas é assim mesmo, tenho de me habituar.

Por hoje é tudo, vou voltar ao meu estudo.

Abraços e beijinhos,
Heldinho

Duizeligheden... (Nederlands)

Hoi allemaal!

Sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat ik weer eens schreef, maar ik heb een paar 'niet-normale' dagen achter de rug. Donderdag ben ik met Gerda naar Maastricht gegaan om mijn rooster en blokboeken te halen. Het was heel leuk, we zijn nog naar de Hema gegaan om wat te drinken en eten. Het weer was ook goed..

Vrijdagochtend ben ik naar de kapper gegaan en toen ik daar zat voelde ik me niet zo lekker, ik was duizelig. Zo is het eigenlijk de hele dag gegaan. Ik dacht dat het niets was en lette daar niet op. 's Avonds ben ik naar de verjaardag van Roel gegaan en ook daar voelde ik me niet zo lekker en ben daardoor vroeg naar huis gekomen.

Zaterdagochtend was ik nog steeds duizelig en besloot (met mijn werkkleren al aan) om niet te gaan werken en ben terug naar bed gegaan waar ik tot 16.00 (!!!!) bleef liggen. De rest van de dag heb ik rustig op de bank doorgebracht. Vandaag (zondag) ben ik nog steeds (!!!) duizelig en ik denk dat ik morgen naar de dokter ga om een afspraak te maken.

Ik wil Melele (een vriendin uit Argentinië) bedanken voor haar e-mail en voor haar uitnodiging om bij haar op bezoek te komen in Argentinië, dat zou ik heel graag willen doen, maar nu moet ik eerst naar Portugal waar ik deze zomer niet ben geweest...

Dat was het voor vandaag
Groetjes,
Hélder

Tonturas... (Português)

Olá pessoal!

Desculpem só voltar a escrever agora, mas estes últimos dias não têm sido normais. Vou começar pela quinta-feira passada. Fui a Maastricht com a Gerda. Fez-nos bem. Fomos à universidade buscar o horário e uns livros e também nos sentámos na Hema para beber e comer qualquer coisa. O tempo estava bom e passámos um bom tempo. Também aproveitei para comprar uma prenda para a Marion que faz anos na segunda-feira, dia 6, no mesmo dia que o Carlitos.

Na sexta-feira tinha apontamento marcado no cabeleireiro (Rino). Cortei o cabelo, mas não me estava a sentir muito bem, estava com tonturas. Pensei que não fosse nada e não liguei. Quando cheguei a casa, estava aqui uma senhora do banco para explicar à Gerda a situção das contas dela e do Jo, porque quem tratava dessas coisas era o Jo. Logo a seguir fomos comer e eu disse à Gerda que não me estava a sentir muito bem, mas não ligámos muito. À tarde não fiz nada e à noite foi à festa de anos do Roel, um rapaz que trabalha comigo no restaurante. À meia-noite voltei logo para casa, por não me estar a sentir muito bem.

No sábado levantei-me e ainda tinha tonturas. Comecei a duvidar se deveria ir trabalhar ou não. Ainda vesti o fato do restaurante, mas à última da hora decidi (depois de ter perguntado a opinião da Gerda e da Marion) não ir. Telefonei (eu sei que telefonei tarde para o restaurante a dizer que não ia, mas eu pensei que podia ir trabalhar) e disse que não me sentia muito bem. Isto foi mais ou menos às 11 e 30 e voltei logo para a cama de onde só voltei a sair às 16.00 (!!!). O resto do dia foi calmo, no sofá a ver televisão (acho que o dia de hoje também vai ser assim).

Hoje ainda sinto as tais tonturas, amanhã quero ir ao médico marcar consulta, não sei o que isto é.

Quero também agradecer à Melele pelo mail.. Melele, obrigado pelo teu mail e pela tua reacçào ao site. A Gerda, minha mãe de acolhimento, vai andando e manda-te beijinhos.

Por hoje é tudo, até ao próximo episódio

Beijinhos e abraços,
Heldinho

Citroenthee met honing (Nederlands)

Hoi allemaal!

Ik ben terug! Ik ben niet eens weg geweest, maar ben wel terug. De afgelopen dagen heb ik niet echt veel gedaan en ik ben verjouden, midden in de zomer... Het werd dus veel citroenthee met honing drinken. Ik ben daar nog niet van af, maar het komt wel goed, hoop ik. Maandag weer naar school, ik heb mijn rooster op het internet gezien. Niet slecht, maar kon beter. Ik heb tot oktober 'alleen' de woensdag vrij. Voor de rest moet ik elke dag 2 (hele!!) uurtjes naar school.
Ik heb eigenlijk wel zin daarin, ik wil weer een routine hebben, ik wil een rooster hebben, ik wil weten wat ik moet doen.. Ik zit weer bij Tom Leenders in de groep, dus het wordt sowiezo lachen.

Adelino (die vriend van mij uit Portugal die in Londen woont, nou tot vrijdag dan, want hij gaat weer terug naar Portugal) heeft, na veel zweet, bloed en tranen het t-shirt van Jay Jay Okocha voor mij kunnen bestellen. BEDANKT, ADELINO!!

Nou, dit was het voor vandaag, ik ga morgen naar Maastricht om mijn blokboeken te halen, misschien beleef ik wel iets interessants om te vertellen

Groetjes,
Hélder

Chá de limão com mel (Português)

Arô minha gente!

Voltei!! Não fui a lado nenhum, mas agora voltei. Depois de um dia de pausa (não aconteceu nada de especial), aqui estou eu novamente. Pois é pessoal, estou constipado. No Verão (!!!) estou constipado. Não sei como, mas não estou a gostar nada. A culpa é do tempo. Agora ando a beber chá de limão com mel. Aqui chamam esta estação Verão, mas de calor e bom tempo só me lembro de uma semana, de resto é só chuva e trovoada.

Para falar a verdade, os últimos dias têm sido calmos, não tenho feito quase nada (se não contarmos com a Playstation). Segunda-feira começam as aulas, hoje tive a ver o horário na net. Não é mau, mas podia ser melhor, até Outubro "só" tenho "folga" à quarta-feira. De resto tenho todos os dias, 2 horas de aulas. Por acaso, estou com vontade que as aulas comecem, quero voltar a ter uma rotina diária, saber o que fazer.

O Adelino conseguiu encomendar a camisola do Jay Jay Okocha para mim, depois de muito sangue, lágrimas e suor. OBRIGADÃO, ADELINO!!

Bom, por hoje é tudo, amanhã vou a Maastricht buscar as cenas para a escola, livros e isso. Pode ser que tenha um dia interessante para contar aqui.

Abraços e beijinhos,
Heldinho